Καμία παρέμβαση και καμία διόγκωση του ελλειμματος δεν διαπιστώνει το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του
Στο σχετικό πόρισμα αναφέρεται χαρακτηριστικά:
- Δεν διαπιστώθηκε τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών που ανέλαβε μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Αντίθετα, επιβεβαιώθηκα ότι αυτή αποτύπωσε με μεθοδολογικά ορθό τρόπο τα πραγματικά στοιχεία του ελλείμματος σύμφωνα με τους κανόνες του ΕΣΟΛ 951.
- Δεν διαπιστώθηκαν σφάλματα ή ανακρίβειες στην εφαρμογή της προβλεπόμενης μεθοδολογίας, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, για τον υπολογισμό του ελλείμματος.
- Δεν διαπιστώθηκαν σφάλματα ή ανακρίβειες κατά την ένταξη 17 φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα, από τις 21 που εξετάστηκαν, στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.
- Δεν διαπιστώθηκαν σφάλματα ή ανακρίβειες κατά τον συνυπολογισμό των χρεών των νοσοκομείων4 και των ελλειμμάτων των ΟΚΑ5 κατά την τελική διαμόρφωση του ελλείμματος.
- Δεν διαπιστώθηκαν παρεμβάσεις στο έργο της ΕΛΣΤΑΤ6, αντίθετα κατέστη σαφές ότι για πρώτη φορά τα εθνικά στατιστικά μας στοιχεία αξιολογήθηκαν και παρήχθησαν υπό το καθεστώς πλήρους επαγγελματικής ανεξαρτησίας, αντικειμενικότητας και αμεροληψίας του αρμόδιου εθνικού φορέα και έγιναν αντικείμενο συσκέψεων και συνεργασίας όλων των αρμοδίων υπηρεσιακών παραγόντων, δηλαδή της ΕΛΣΤΑΤ, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και της Τράπεζας της Ελλάδος, αφού για πρώτη φορά εκπρόσωποί τους κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με πρωτοβουλία του τότε Υπουργού Οικονομικών.
Αναφορικά η καταγγελία Κοντοπυράκη στην παρούσα Επιτροπή, ο οποίος κατέθεσε ενόρκως ότι ο κ.Ascoli, στέλεχος της Eurostat, τον ενημέρωσε πως ο τότε Υπουργός Οικονομικών αποφάσισε στο Λουξεμβούργο στις 18 – 19 Οκτωβρίου 2009 στο πλαίσιο των Συμβουλίων Eurogroup – Ecofin την απομάκρυνσή του και ότι είχε αποφασιστεί να είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος», διαψεύδεται κατηγορηματικά από τον επικεφαλής της Eurostat Ράντερμάχερ. Αναφορικά με την λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ διαπιστώθηκαν δυσλειτουργίες που οφειλόταν σε προσωπικές αντιπαραθέσεις των μελών του με τον Πρόεδρο της Αρχής, οι οποίες όμως δεν αφορούσαν τα στατιστικά στοιχεία και την ακολουθούμενη μεθοδολογία, καθώς, σύμφωνα με καταθέσεις μαρτύρων, ουδέποτε αυτά είχαν τεθεί σε αμφισβήτηση στις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και ορθώς, αφού η συλλογή, η αξιολόγηση και η επεξεργασία τους ήταν αντικείμενο των υπηρεσιών και όχι του Διοικητικού Συμβουλίου.
Πολιτικές ευθύνες στον Παπαθανασίου... αθώος ο Παπακωνσταντίνου
Πολιτικές ευθύνες στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών στην τελευταία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Παπαθανασίου αποδίδει το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009, το οποίο υπογράφεται από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ . Σύμφωνα με το πόρισμα, ο κ. Παπαθανασίου «δεν προέβη, ως όφειλε, στη λήψη, από την αρχή του έτους, διαρθρωτικών και άλλων μέτρων ικανών να μετριάσουν ή και να ανατρέψουν τη δυναμική διόγκωσης του ελλείμματος» και «αποσιώπησε την πραγματική εικόνα της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας», προκειμένου να παραπλανήσει την ελληνική κοινή γνώμη ενόψει των εκλογών. Αντίθετα, ο διάδοχός του, υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου όπως αναφέρει το πόρισμα- «εντατικοποίησε την προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής για το τελευταίο δίμηνο του 2009, στα πλαίσια όμως των τότε δεδομένων, λαμβάνοντας μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ και προέβη στη λήψη δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων για το επόμενο έτος, κατά την κατάρτιση του Προϋπολογισμού του 2010, σε συνεννόηση και με τους εταίρους μας». Δεν διαπιστώνεται παραποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων κατά κανέναν τρόπο και εκτιμάται πως οι διαμάχες στο εσωτερικό του ΔΣ της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ήταν προσωπικής φύσεως και ουδόλως επηρέασαν την ποιότητα της εργασίας της, η οποία επικυρώθηκε και από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία Eurostat . «Μέτρα στο τέλος του 2009, ακόμα και στο θεωρητικό επίπεδο της πιο σκληρής εκδοχής τους, δεν θα απέτρεπαν την επερχόμενη κρίση δανεισμού και την ανάγκη δημιουργίας μηχανισμών, προγραμμάτων στήριξης και μιας ευρύτατης και μακρόχρονης προσαρμογής εκ μέρους της χώρας» σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στο πόρισμα του ΠΑΣΟΚ .
Το πόρισμα του ΛΑΟΣ
Ξεχωριστό πόρισμα εξέδωσε ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ στην εξεταστική επιτροπή Αθ. Πλεύρης, ο οποίος επιρρίπτει ευθύνες τόσο στη διακυβέρνηση της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Τονίζει πάντως πως δεν κατέστη δυνατή η άντληση ασφαλών συμπερασμάτων. Για αυτό, εκτιμά πως ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην υπήρχε σύνταξη πορίσματος, αλλά απλά μία συγκέντρωση του αποδεικτικού υλικού για μία επόμενη επιτροπή που θα διερευνήσει την υπόθεση.
Όπως επισημαίνει, «το πόρισμα που κατατίθεται, δεν μπορεί να είναι ασφαλές και να διερευνά το πλήθος των παραμέτρων που οδήγησαν την χώρα μας στο μηχανισμό στήριξης, ωστόσο, πρόκειται για ένα σημαντικό αποδεικτικό υλικό που συγκεντρώθηκε και δίνει απαντήσεις σε πολλά ζητήματα, διαχωρίζει τους μύθους από τις πραγματικότητες και μπορεί να αποτελέσει τη βάση ώστε στην επόμενη Βουλή να ξεκινήσει μία ουσιαστική έρευνα για τους λόγους και τις αιτίες που τα δημοσιονομικά της πατρίδας μας εκτροχιάστηκαν. Αν η ΝΔ λάμβανε το πρώτο εννεάμηνο του 2009 τα απαραίτητα μέτρα και δεν έκρυβε το πρόβλημα και αντίστοιχα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρούσε άμεσα μετά τις εκλογές του 2009 στις απαιτούμενες τομές, ενδεχομένως η χώρα να απέφευγε την έξοδο από τις αγορές και την είσοδο της στο μηχανισμό στήριξης», αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Πλεύρης. Σε κάθε περίπτωση, προσθέτει, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αντελήφθησαν το πρόβλημα και έκαναν ό,τι μπορούσαν και ακόμα κι αν δεν μπορούσε να αποφευχθεί η είσοδος στο μηχανισμό, «θα γινόταν με καλύτερους όρους ... και η δημοσιονομική προσαρμογή με πιο ρεαλιστικούς και κοινωνικά ανεκτούς όρους, χωρίς «να τρωθεί στο έπακρο η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού».
Υπενθυμίζεται πως στην Εξεταστική Επιτροπή, αρνήθηκαν από την αρχή να μετάσχουν η Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ ενώ στη συνέχεια αποχώρησε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης και ο ανεξάρτητος βουλευτής Π. Κουρουμπλής.
Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012
Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012
ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Στην Ελλάδα δεν βαριέσαι ποτέ. Να, απόδειξη ότι ο Βενιζέλος θέλει να κάνει νέα αρχή με τον Τσουκάτο και την…Φώφη.
Προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα βαθύτερα ανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ – μπαρόκ αλλά όσο κι αν χτυπάει το γόνατο με το σφυράκι, αυτό έχει πάθει αγκύλωση. Ο ελληνικός βαλκανικός «σοσιαλισμός» βάρυνε πολύ από την βουλιμία του για χωρίς αρχές και ιδέες εξουσία.
Καταβρόχθισε όποιες... καλές προθέσεις υπήρχαν προ τριακονταετίας και κατάπιε αμάσητες τις έννοιες των λέξεων, των ίδιων των ιδεών, διέλυσε το κράτος, κοινωνικοποίησε την διαφθορά και αναδεύοντας τον πάτο της κοινωνίας με τη ρουσφετολογική χουλιάρα, έβγαλε στον αφρό όλη τη σαβούρα.
Απίθανοι τύποι, συνδικαλισταράδες με βρώμικο μάτι, κολλητοί και παρατρεχάμενοι, αφού πούλησαν στη λιανική το παραμύθι που εισήγαγε χονδρικώς η ηγεσία του πάλαι ποτέ κινήματος, αφού προσκύνησαν την διαπλοκή κι έγιναν κολαούζοι της, στο τέλος, επί του ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα, φάγανε πολύ βαρύ επιδόρπιο: νεοφιλελευθερισμό, ωμό και σε διπλή μερίδα. Έτσι στο κύκνειο άσμα του το ακούνητο και πετρωμένο ως στήλη άλατος «κίνημα», συγκρούστηκε με τον ίδιο τον σκληρό πυρήνα του.
Αυτή την ιδιόμορφη κι αντιπαραγωγική κομματική και κρατική γραφειοκρατία, που έχτισε τείχη σκανδαλωδών προνομίων για μια νομενκλατούρα ημιμαθών έως αγράμματων, όπου συχνά οι πιο επικίνδυνοι ήταν όμως οι πιο «γραμματιζούμενοι».
Ο λόγος απλός. Τελειώσανε τα φράγκα. Τα δανεικά που έπαιρναν τα κορόϊδα, ήτοι ο Λαός, τα οποία δεν ήταν τελικά αγύριστα, στέρεψαν. Το «αεροπλανάκι» του ελληνικού ντεμέκ σοσιαλισμού, όπως όλα τα «αεροπλανάκια», κάποια στιγμή έσκασε και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Πάνε οι χρυσές εποχές του πλιάτσικου, όπου τα έργα χρεώνονταν διπλά και τρίδιπλα, όπου οι παρέες στην γνωστή πλατεία φουμάρανε αυτάρεσκα τις πουράκλες τους. Χρηματιστήρια, Ολυμπιακοί Αγώνες, όπλα, προμήθειες, μεγάλες μπίζνες. Τότε παχύνανε οι ισχνοί αγωνιστές, βγάλανε τα ζιβάγκο του «Τρίτου Δρόμου», φορέσανε γυαλιστερά κουστουμάκια, σαν τραγουδιστές σκυλάδικου και το ρίξανε ζαλισμένοι στην ντόλτσε βίτα. Στο ράφι σκονίζονταν οι φωτογραφίες με τον Ορτέγκα και τον Αραφάτ και κάτι απωθημένα για καλάσνικοφ κι ένοπλους αγώνες. Έμεινε μόνον η χρήσιμη συμπάθεια προς τον προθάλαμο της εγχώριας τρομοκρατίας και τους μπαχαλάκηδες, τόσο χρήσιμα σε δύσκολους καιρούς κι όποτε η επάρατος δεξιά πήγαινε να κουνήσει καμμιά πέτρα από τα θεμέλια της μεταπολιτευτικής παράγκας.
Τώρα όμως η μηχανή που παρήγαγε χλιδάτη ζωή για τις καραπροοδευτικές στελεχάρες έμεινε από καύσιμο. Βερεσέ γιοκ. Δεν μπορούν να κάνουν πια τράκα από τον Λαό, γιατί απλούστατα ο Λαός είναι ρέστος, πιο στεγνός κι από την έρημο Σαχαρά.
Θα σας πω λοιπόν τι μέλλει γενέσθαι. Το βλέπω το όραμα του νέου ΠΑΣΟΚ με τον νέο πρόεδρο του. Θα πουν «Δεν είμαστε πλέον εμείς, είμαστε άλλοι». Είναι ικανοί, ήδη το κάνουν, να καταγγείλουν τον εαυτό τους, να αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας τις πράξεις τους και να ζητήσουν με λοξό μάτι άλλη μια ευκαιρία. Τι να προλάβουν να κάνουν σε μόλις τριάντα χρόνια; Απλώς διέλυσαν την χώρα, τις έννοιες των ιδεών, το ηθικό των απλών ανθρώπων, την παραγωγική βάση της χώρας. Ήμουν φοιτητής και τα γένια μου πλέον άρχισαν ν’ ασπρίζουν αλλά αυτές οι ίδιες φάτσες, με την ίδια νοοτροπία, παραμένουν φάτσα κάρτα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Είναι χρισμένοι με το αίμα της Πατρίδας από την κορυφή ως τα νύχια. Τώρα στέκονται πάνω στα ερείπια που σώρευσαν οι πράξεις και οι παραλείψεις τους και θα διεκδικήσουν πάλι την ψήφο των απλών ανθρώπων. Το ΠΑΣΟΚ τελικά δεν είναι απλά ένα κόμμα, είναι μια νοοτροπία. Νοοτροπία παρακμής και ψεύδους. Είναι το κόμμα της ήσσονος προσπαθείας, όταν είναι για το καλό και σταχανοβίτες της κοινωνικής αποσύνθεσης, όταν είναι για το κακό.
Οι ερχόμενες εκλογές λοιπόν είναι μια ευκαιρία να τελειώσουμε με αυτή την νοοτροπία, με αυτό το μοντέλο του άρπαγα ψευδολόγου γραφειοκράτη, που υποδύεται τον φιλολαϊκό και προοδευτικό. Γι’ αυτό η χειρότερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας ως Λαός, είναι με την ψήφο μας να οδηγήσουμε το πολιτικό σκηνικό σε πολυδιάσπαση, να στερήσουμε από τον Αντώνη Σαμαρά την αναγκαία κοινοβουλευτική και λαϊκή νομιμοποίηση που χρειάζεται για να δώσει το τελικό χτύπημα στην μεταπολιτευτική παράγκα και κυρίως στη «νοοτροπία ΠΑΣΟΚ».
Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου διακινεί υπογείως τα περί μετεκλογικής συνεργασίας με την Νέα Δημοκρατία με δυο σαφείς στόχους: αφενός κλείνει το μάτι στους οπαδούς του, που φυλλοροούν, λέγοντας «μην μας αφήσετε να καταρρεύσουμε και θα είμαστε πάλι στα κόλπα, θα έχουμε πάλι μερίδιο εξουσίας, μερίδιο στα ιμάτια της χώρας, έστω και τώρα κάτω από το Σταυρό».
Αφετέρου ξέρουν ότι αυτή η ύπουλη προπαγάνδα εξαγριώνει τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνον τον σκληρό πυρήνα αλλά κι όσους αναποφάσιστους διακρίνουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι η μόνη αστική δημοκρατική επιλογή με ρεαλιστικό και λειτουργικό σχέδιο για την Πατρίδα. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να δουν και πάλι τον Βενιζέλο και τους λοιπούς πολιτικούς «συνεργούς» του ιδεοληπτικού ποδηλάτη σε υπουργικούς θώκους.
Η λύση λοιπόν είναι μία. Ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατρίας. Η ψήφος σε κόμματα διαμαρτυρίας απλώς εξυπηρετεί το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ να διασωθεί, να μείνουν ατιμώρητοι όσοι οδήγησαν την χώρα εδώ που την οδήγησαν. Άλλωστε η ηγετική ομάδα του το έχει αποδείξει επί δεκαετίες. Τίποτε δεν είναι πάνω από τα κομματικά συμφέροντα, ούτε το εθνικό συμφέρον, ούτε οι θεσμοί, κανείς. Δεν πιστεύουν στην εθνική και λαϊκή ενότητα. Για την ακρίβεια δεν πιστεύουν σε τίποτα. Κάλλιστα θα μπορέσουν να γράψουν κάτω από τον μπαταρισμένο πράσινο ήλιο την κυνική φράση του Μοντεχρήστο, του αρουραίου του Αρκά: «Είναι καιρός ν’ αφήσουμε τους εγωϊσμούς και να ασχοληθούμε και λίγο με τον εαυτό μας». Αυτό δεν κάνουν τριάντα χρόνια;
ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ
Δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία" 28/3/2012
Προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα βαθύτερα ανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ – μπαρόκ αλλά όσο κι αν χτυπάει το γόνατο με το σφυράκι, αυτό έχει πάθει αγκύλωση. Ο ελληνικός βαλκανικός «σοσιαλισμός» βάρυνε πολύ από την βουλιμία του για χωρίς αρχές και ιδέες εξουσία.
Καταβρόχθισε όποιες... καλές προθέσεις υπήρχαν προ τριακονταετίας και κατάπιε αμάσητες τις έννοιες των λέξεων, των ίδιων των ιδεών, διέλυσε το κράτος, κοινωνικοποίησε την διαφθορά και αναδεύοντας τον πάτο της κοινωνίας με τη ρουσφετολογική χουλιάρα, έβγαλε στον αφρό όλη τη σαβούρα.
Απίθανοι τύποι, συνδικαλισταράδες με βρώμικο μάτι, κολλητοί και παρατρεχάμενοι, αφού πούλησαν στη λιανική το παραμύθι που εισήγαγε χονδρικώς η ηγεσία του πάλαι ποτέ κινήματος, αφού προσκύνησαν την διαπλοκή κι έγιναν κολαούζοι της, στο τέλος, επί του ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα, φάγανε πολύ βαρύ επιδόρπιο: νεοφιλελευθερισμό, ωμό και σε διπλή μερίδα. Έτσι στο κύκνειο άσμα του το ακούνητο και πετρωμένο ως στήλη άλατος «κίνημα», συγκρούστηκε με τον ίδιο τον σκληρό πυρήνα του.
Αυτή την ιδιόμορφη κι αντιπαραγωγική κομματική και κρατική γραφειοκρατία, που έχτισε τείχη σκανδαλωδών προνομίων για μια νομενκλατούρα ημιμαθών έως αγράμματων, όπου συχνά οι πιο επικίνδυνοι ήταν όμως οι πιο «γραμματιζούμενοι».
Ο λόγος απλός. Τελειώσανε τα φράγκα. Τα δανεικά που έπαιρναν τα κορόϊδα, ήτοι ο Λαός, τα οποία δεν ήταν τελικά αγύριστα, στέρεψαν. Το «αεροπλανάκι» του ελληνικού ντεμέκ σοσιαλισμού, όπως όλα τα «αεροπλανάκια», κάποια στιγμή έσκασε και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Πάνε οι χρυσές εποχές του πλιάτσικου, όπου τα έργα χρεώνονταν διπλά και τρίδιπλα, όπου οι παρέες στην γνωστή πλατεία φουμάρανε αυτάρεσκα τις πουράκλες τους. Χρηματιστήρια, Ολυμπιακοί Αγώνες, όπλα, προμήθειες, μεγάλες μπίζνες. Τότε παχύνανε οι ισχνοί αγωνιστές, βγάλανε τα ζιβάγκο του «Τρίτου Δρόμου», φορέσανε γυαλιστερά κουστουμάκια, σαν τραγουδιστές σκυλάδικου και το ρίξανε ζαλισμένοι στην ντόλτσε βίτα. Στο ράφι σκονίζονταν οι φωτογραφίες με τον Ορτέγκα και τον Αραφάτ και κάτι απωθημένα για καλάσνικοφ κι ένοπλους αγώνες. Έμεινε μόνον η χρήσιμη συμπάθεια προς τον προθάλαμο της εγχώριας τρομοκρατίας και τους μπαχαλάκηδες, τόσο χρήσιμα σε δύσκολους καιρούς κι όποτε η επάρατος δεξιά πήγαινε να κουνήσει καμμιά πέτρα από τα θεμέλια της μεταπολιτευτικής παράγκας.
Τώρα όμως η μηχανή που παρήγαγε χλιδάτη ζωή για τις καραπροοδευτικές στελεχάρες έμεινε από καύσιμο. Βερεσέ γιοκ. Δεν μπορούν να κάνουν πια τράκα από τον Λαό, γιατί απλούστατα ο Λαός είναι ρέστος, πιο στεγνός κι από την έρημο Σαχαρά.
Θα σας πω λοιπόν τι μέλλει γενέσθαι. Το βλέπω το όραμα του νέου ΠΑΣΟΚ με τον νέο πρόεδρο του. Θα πουν «Δεν είμαστε πλέον εμείς, είμαστε άλλοι». Είναι ικανοί, ήδη το κάνουν, να καταγγείλουν τον εαυτό τους, να αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας τις πράξεις τους και να ζητήσουν με λοξό μάτι άλλη μια ευκαιρία. Τι να προλάβουν να κάνουν σε μόλις τριάντα χρόνια; Απλώς διέλυσαν την χώρα, τις έννοιες των ιδεών, το ηθικό των απλών ανθρώπων, την παραγωγική βάση της χώρας. Ήμουν φοιτητής και τα γένια μου πλέον άρχισαν ν’ ασπρίζουν αλλά αυτές οι ίδιες φάτσες, με την ίδια νοοτροπία, παραμένουν φάτσα κάρτα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Είναι χρισμένοι με το αίμα της Πατρίδας από την κορυφή ως τα νύχια. Τώρα στέκονται πάνω στα ερείπια που σώρευσαν οι πράξεις και οι παραλείψεις τους και θα διεκδικήσουν πάλι την ψήφο των απλών ανθρώπων. Το ΠΑΣΟΚ τελικά δεν είναι απλά ένα κόμμα, είναι μια νοοτροπία. Νοοτροπία παρακμής και ψεύδους. Είναι το κόμμα της ήσσονος προσπαθείας, όταν είναι για το καλό και σταχανοβίτες της κοινωνικής αποσύνθεσης, όταν είναι για το κακό.
Οι ερχόμενες εκλογές λοιπόν είναι μια ευκαιρία να τελειώσουμε με αυτή την νοοτροπία, με αυτό το μοντέλο του άρπαγα ψευδολόγου γραφειοκράτη, που υποδύεται τον φιλολαϊκό και προοδευτικό. Γι’ αυτό η χειρότερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας ως Λαός, είναι με την ψήφο μας να οδηγήσουμε το πολιτικό σκηνικό σε πολυδιάσπαση, να στερήσουμε από τον Αντώνη Σαμαρά την αναγκαία κοινοβουλευτική και λαϊκή νομιμοποίηση που χρειάζεται για να δώσει το τελικό χτύπημα στην μεταπολιτευτική παράγκα και κυρίως στη «νοοτροπία ΠΑΣΟΚ».
Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου διακινεί υπογείως τα περί μετεκλογικής συνεργασίας με την Νέα Δημοκρατία με δυο σαφείς στόχους: αφενός κλείνει το μάτι στους οπαδούς του, που φυλλοροούν, λέγοντας «μην μας αφήσετε να καταρρεύσουμε και θα είμαστε πάλι στα κόλπα, θα έχουμε πάλι μερίδιο εξουσίας, μερίδιο στα ιμάτια της χώρας, έστω και τώρα κάτω από το Σταυρό».
Αφετέρου ξέρουν ότι αυτή η ύπουλη προπαγάνδα εξαγριώνει τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνον τον σκληρό πυρήνα αλλά κι όσους αναποφάσιστους διακρίνουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι η μόνη αστική δημοκρατική επιλογή με ρεαλιστικό και λειτουργικό σχέδιο για την Πατρίδα. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να δουν και πάλι τον Βενιζέλο και τους λοιπούς πολιτικούς «συνεργούς» του ιδεοληπτικού ποδηλάτη σε υπουργικούς θώκους.
Η λύση λοιπόν είναι μία. Ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατρίας. Η ψήφος σε κόμματα διαμαρτυρίας απλώς εξυπηρετεί το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ να διασωθεί, να μείνουν ατιμώρητοι όσοι οδήγησαν την χώρα εδώ που την οδήγησαν. Άλλωστε η ηγετική ομάδα του το έχει αποδείξει επί δεκαετίες. Τίποτε δεν είναι πάνω από τα κομματικά συμφέροντα, ούτε το εθνικό συμφέρον, ούτε οι θεσμοί, κανείς. Δεν πιστεύουν στην εθνική και λαϊκή ενότητα. Για την ακρίβεια δεν πιστεύουν σε τίποτα. Κάλλιστα θα μπορέσουν να γράψουν κάτω από τον μπαταρισμένο πράσινο ήλιο την κυνική φράση του Μοντεχρήστο, του αρουραίου του Αρκά: «Είναι καιρός ν’ αφήσουμε τους εγωϊσμούς και να ασχοληθούμε και λίγο με τον εαυτό μας». Αυτό δεν κάνουν τριάντα χρόνια;
ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ
Δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία" 28/3/2012
Τρίτη 27 Μαρτίου 2012
Ο ΑΛΜΟΥΝΙΑ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΑ
«Δεν ήταν δεσμευτικό να βάλετε τις ΔΕΚΟ στο έλλειμμα»!!
Την μεθοδολογία που ακολούθησε ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο εκλεκτός του στην ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου «αδειάζει» ο πρώην επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ Χοακίν Αλμούνια ξεκαθαρίζοντας ότι «ο Κώδικας Ορθής Πρακτικής για τις ευρωπαϊκές στατιστικές δεν αποτελεί νομικά δεσμευτική πράξη».Ειδικότερα, ο κ. Αλμούνια απαντώντας στα μέλη της εξεταστικής επιτροπής για το εάν και πόσο δεσμευτικές είναι οι κατευθυντήριες ευρωπαϊκές οδηγίες σύμφωνα με τις οποίες εντάσσονται στον υπολογισμό του ελλείμματος οι δαπάνες των ΔΕΚΟ σημείωσε ότι αυτές αποτελούν «πηγή έμπνευσης» και «δεν επηρεάζουν τους υπάρχοντες εθνικούς κανονισμούς».
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Γεωργίου χρησιμοποίησε τις συγκεκριμένες – μη δεσμευτικές – οδηγίες ως «ευαγγέλιο» με αποτέλεσμα να αυξήσει το έλλειμμα από 13,6% σε 15,8%.
Όπως μάλιστα κατέθεσε το διευθυντικό στέλεχος της ΕΛΣΤΑΤ Νικόλαος Στρόμπλος στην εξεταστική επιτροπή η πρακτική που ακολούθησε ο κ. Γεωργίου ήταν «αντιδεοντολογική». Συγκεκριμένα, ο κ. Στρόμπλος – όπως αναφέρει – εξέφραζε ισχυρές ενστάσεις για την ένταξη των ΔΕΚΟ που θα ανέβαζαν το έλλειμμα κατά 2 μονάδες με αποτέλεσμα να του κάνουν δυσμενή μετάθεση σε υπηρεσία που συλλέγει ερωτηματολόγια από το Αιγαίο!
Αναλυτικά ο μάρτυρας ανέφερε ότι «Είναι ότι είκοσι μέρες πριν στείλεις ένα EDP notification, όπου θα κάνεις μια τεράστια αναθεώρηση του ελλείμματος –όταν λέμε τεράστια, ήταν πάνω από 2%, πήγε από το 13,6% στο 15,4%- μετακινείς έναν Διευθυντή που έχει πέντε χρόνια στη συγκεκριμένη διεύθυνση που δεν έχει γίνει Διευθυντής ξανά; Θέλω να πω ότι θα μπορούσες να πας με τον Διευθυντή αυτόν μέχρι το EDP notification και θα μπορούσες αργότερα να τον αντικαταστήσεις αργότερα. Επειδή συνέχισα να έχω ενστάσεις και στην καινούρια μου διεύθυνση στο χειρισμό κάποιων στοιχειών του ΑΕΠ για το οποίο θα σας μιλήσω αργότερα, μετακινήθηκα και από τη δεύτερη διεύθυνση και πήγα σε μία τρίτη διεύθυνση η οποία ασχολείται με τη συλλογή ερωτηματολογίων από το Αιγαίο και τη Στερεά Ελλάδα. Κοινώς είναι μία διεύθυνση που εμείς τη λέμε «ψυγείο» γιατί εκεί πάνε κάποιοι οι οποίοι δεν πρέπει να ασχολούνται με τέτοια θέματα». Εξίσου εντυπωσιακές όμως έιναι και οι επιπτώσεις που είχαν για τους έλληνες φορολογουμένους η αύξηση του ελλείμματος κατά 2%. Σύμφωνα με τον κ. Στρόμπλο «Με το που αναθεωρήθηκε το έλλειμμα, πέρα απ’ αυτό που είχε προβλεφθεί, πάρθηκαν κάποια πρόσθετα μέτρα ύψους 4-5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Προφανώς απ’ αυτά τα 5 δισεκατομμύρια κάποια πράγματα διασφαλίστηκαν ότι θα πάνε σε τοκοχρεολύσια, κάποια τοκοχρεολύσια πληρώθηκαν, εκεί που προφανώς κάποιοι κινδύνευαν να μην τα πάρουν. Είναι απλή λογική. Δεν είναι επιστημονική…».
Εξίσου αποκαλυπτικός όμως είναι και για το «ιδιαίτερο» ενδιαφέρον που έδειξε η Eurostat προκειμένου να αυξηθεί το έλλειμμα λέγοτας ότι «…αν ήταν να πάρει το μέρος κάποιου η Eurostat προφανώς δε θα ήταν το μέρος της Ελλάδας, θα ήταν το μέρος των δανειστών. Εγώ αυτό πιστεύω ακράδαντα. Εγώ δεν είπα ότι ντε και καλά το πήρε ή ότι αυτά που λέω είναι σωστά και να αποδεικνύεται τώρα ότι το πήρε. Αλλά λέω ότι αν είχε να επιλέξει είναι προφανές ότι θα έπαιρνε το μέρος των δανειστών».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)