Η κατάθεση της κ. Γεωργαντά έπεσε σαν ατομική βόμβα στην Εξεταστική Επιτροπή καθότι με τον πιο σαφή τρόπο αποδίδει τουλάχιστον πολιτικές ευθύνες σε στελέχη της πρότερης κυβέρνησεις Παπανδρέου.
Μάλιστα η δήλωσή της για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου δείχνει και πιθανότητα ποινικών ευθυνών τις οποίες θα πρέπει να υποστεί ο πρώην υπουργός.
Σαφείς αιχμές για τον ρόλο του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου και του εκλεκτού του, επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, άφησε η κυρία Ζωή Γεωργαντά κατά την κατάθεσή της στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής που διερευνά την συγκεκριμένη υπόθεση.
Αναλυτικά, η Ζωή Γεωργαντά σημείωσε ότι «το έλλειμμα φουσκώθηκε είτε από ανικανότητα, ή από απειρία ή σκοπιμότητα» και πρόσθεσε πως «αν ο Παπακωνσταντίνου φούσκωσε συνειδητά το έλλειμμα θα πρέπει να κρεμαστεί στο Σύνταγμα».
Τόνισε ότι «δεν μπορώ να ξέρω αν οτιδήποτε έγινε ήταν εις γνώση των πολιτικών. Αυτό που ξέρω είναι ότι υπήρχε μεγάλη ανοχή στους χειρισμούς Γεωργίου».
Συμπλήρωσε, δε, πως «κατά την άποψη μου, το έλλειμμα θα μπορούσε να συγκρατηθεί αν έπαιρνε μέτρα η κυβέρνηση και σήμερα θα μπορούσε να είναι μονοψήφιο. Λέω με επιφύλαξη ότι το πραγματικό έλλειμμα του 2009 ήταν 12,5% το άλλο ήταν "φούσκωμα"» και εξήγησε ότι «τα στοιχεία πειράχτηκαν για να πάει το έλλειμμα από 12,5% σε 13,6%. Ο Γεωργίου δεν μας ενημέρωνε για τίποτε, ενημέρωνε για τα πάντα τον Παπακωνσταντίνου».
Η κατάθεση - βόμβα της Ζωής Γεωργαντά έρχεται σε συνέχεια της αποκάλυψης από τον ανεξάρτητο βουλευτή κ. Κουρουμπλή, ο οποίος παρουσίασε επιστολή με την οποία ο κ. Γεωργίου ζητούσε την παρέμβαση του Πολ Τόμσεν, εκπροσώπου του ΔΝΤ στην Τρόικα, προκειμένου να αντικατασταθούν τα "ανεπιθύμητα" στον ίδιο μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
DedenceNet.gr
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012
Αγγελιόσημο; Αν οι παραθυράτοι αντέχουν, ας το καταργήσουν!
Εκεί που μας χρωστάγανε μας παίρνουν και το βόδι. Η παροιμία ταιριάζει γάντι στο ξεσπάθωμα του κ. Βενιζέλου κατά της διοίκησης του Ταμείου των δημοσιογράφων, που αντέδρασε στη συμμετοχή του στο «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου τα οποία έχει στην κατοχή του (382 εκ ευρώ, ανάθεμα το PSI)!
Και τι δεν είπε ο άνθρωπος. Μίλησε για πολιτικά κίνητρα, υποσχέθηκε τα γνωστά περί μεταφοράς δημόσιας περιουσίας για να καλυφθούν οι «όποιες απώλειες»
- μπορεί να μας πει τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία για να ασκήσει την περίφημη «ασφαλιστική πολιτική» του;
- κατήγγειλε υπονόμευση της διαδικασίας της χώρας για συνδικαλιστικούς και κομματικούς λόγους και διερωτήθηκε για ποιο λόγο να δέχονται την απομείωση τα ασφαλιστικά Ταμεία της Σουηδίας ή της Αυστρίας και όχι τα ελληνικά. Διερωτήθηκε επίσης – και εδώ είναι το καταπληκτικό
– «πώς είναι δυνατόν να παίρνεις αγγελιόσημο και να υπονομεύεις τη διαδικασία»! Περιττό να διερωτάται, ο κ. Βενιζέλος. Όφειλε να γνωρίζει μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι των δηλώσεων και των συνεντεύξεων, παραθυράτων και μη, δια των οποίων εξασφαλίζει την προσωπική του προβολή, ότι το περίφημο αγγελιόσημο (ποσοστό 20% επί των διαφημίσεων που πηγαίνει – όταν πηγαίνει – στα ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο), δεν είναι δώρο προς τους δημοσιογράφους, αλλά προς τους εργοδότες τους!
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Όποτε ανακύπτει θέμα ασφαλιστικού. Η συζήτηση εκφυλίζεται σε μια αντιπαράθεση πολιτικών και δημοσιογράφων. Και αμέσως ξεκινά η συζήτηση (μετά μπόλικης παραπληροφορήσεως) περί αγγελιοσήμου.
Κάθε φορά οι καταγγέλλοντες – τώρα ο κ. Βενιζέλος – αποκρύπτουν σκόπιμα και συστηματικά ότι οι εργοδότες των δημοσιογράφων είναι οι μόνοι εργοδότες επί του πλανήτου που δεν καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά!
Πρόκειται δηλαδή για δώρο των πολιτικών στη διαπλοκή, ώστε να εξασφαλίζουν την εύνοια των βαρόνων του Τύπου και να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης, προκειμένου να προβάλλονται, να εκλέγονται και να επανεκλέγονται και, στο τέλος, να οδηγούν ολόκληρη τη χώρα στη χρεοκοπία.
Φαντάζονται οι τηλεθεατές πως όταν βλέπουν συνεχώς στους δέκτες τους συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, αυτό συμβαίνει επειδή αυτά τα πρόσωπα επιλέγονται… αξιοκρατικά;
Επειδή έχουν κάτι χρήσιμο να πουν ή έχουν πράξει κάτι το χρήσιμο ή είναι χρήσιμοι στην κοινωνία; Αν φαντάζονται κάτι τέτοιο, ας το ξεχάσουν.
Πίσω από κάθε τέτοια προβολή κρύβεται κάποια χάρη, κάποια εξυπηρέτηση, κάποια υπόσχεση, κάποιο σβησμένο πρόστιμο, κάποιο δάνειο, κάποια ειδική μεταχείριση σε φορολογικά ή θέματα ασφαλιστικών εισφορών. Τα σάλια τους τρέχουν κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με τους ευνοουμένους τους, προκειμένου να μην βγει απαγορευτικό στην προβολή τους.
Αν του βαστάει του κ. Βενιζέλου, λοιπόν, ας επιβάλει τώρα εργοδοτική εισφορά και ας καταργήσει το αγγελιόσημο – ειδικά τώρα που διεκδικεί την ηγεσία του κόμματός του. Ας βάλει τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης να πληρώσουν εισφορές και ας μην διερωτάται γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία στη Σουηδία και στην Αυστρία δέχονται το κούρεμα.
Διότι εκεί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ εργοδότες που ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ εργοδοτικές εισφορές! Είναι γνωστό πως αν καταργείτο το αγγελιόσημο χωρίς αυτό να αντικατασταθεί από άλλον πόρο, τα Ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο (διότι ούτε για το υπόλοιπο προσωπικό των μέσων ενημέρωσης καταβάλλονται εργοδοτικές εισφορές) θα κατέρρεαν σε μια μέρα.
Επίσης, αν ο κ. Βενιζέλος το αντέχει, ας καταργήσει τις κρατήσεις υπέρ ΙΚΑ που ανέκαθεν γίνονται στους μισθούς των δημοσιογράφων υπό την μορφή σκέτου χαρατσιού – καθώς οι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται ούτε να λάβουν σύνταξη από το ΙΚΑ, ούτε και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αφού έχουν δικό τους Ταμείο, τον ΕΔΟΕΑΠ, γι’ αυτόν τον σκοπό και για το οποίο πληρώνουν υψηλές κρατήσεις.
Σημειώστε πως τα μέλη του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ εκλέγονται (και ελέγχονται κάθε δύο χρόνια μέσω εκλογικής διαδικασίας) από τους εργαζόμενους στον Τύπο και το Ταμείο εξαιρείται από τις κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών, διότι πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Σημειώστε επίσης ότι με την οικονομική κρίση, αυτή τη στιγμή στην ΕΣΗΕΑ ο κατάλογος των ανέργων είναι μακρύτερος από τον κατάλογο των εργαζομένων. Και πως πολλοί δημοσιογράφοι που έχασαν τη δουλειά τους, δεν μπόρεσαν να ξαναδουλέψουν επί χρόνια και οι περισσότεροι έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν, έστω και με μειωμένη σύνταξη, για να επιβιώσουν.
Πώς θα πληρωθούν τα επιδόματα απορίας, αν σταματήσει να λειτουργεί το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΣΗΕΑ;
Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις αν καταρρεύσει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ;
Πώς θα πληρωθούν οι επικουρικές συντάξεις αν καταρρεύσει ο ΕΔΟΕΑΠ;
Από τα χρήματα που οι πολιτικοί φρόντισαν να απαλλάξουν τους ιδιοκτήτες;
Από τον… τοίχο θα κοπούν τα χρήματα;
Τα μόνα Ταμεία που ουδέποτε επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό είναι τα δημοσιογραφικά. Όσο για το αγγελιόσημο, δεν πρόκειται για κοινωνικό πόρο, αλλά – όπως τα κάματε, κ. Βενιζέλε και λοιποί φωστήρες – για πόρο επιβίωσης των Ταμείων του Τύπου.
Επί του προκειμένου υπάρχει και απόφαση Βρυξελλών, όπου έφριξαν οι άνθρωποι όταν τους εκτέθηκε η κατάσταση στην Ελλάδα, συνειδητοποίησαν (οι ξένοι) πως κανένα Ταμείο δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς κανέναν πόρο και επέτρεψαν τη συνέχιση παρακράτησης του αγγελιόσημου.
Εμπρός, λοιπόν, αν σας βαστάει. Σταματήστε να σπέρνετε ψεύδη και συκοφαντίες και προχωρήστε σ’ αυτό που κάνουν στην Σουηδία και την Αυστρία – χώρες τις οποίες επικαλεστήκατε.
Να δούμε αν θα ξαναδείτε τις αφεντομουτσουνάρες σας στις εφημερίδες και στα κανάλια, χάριν των οποίων συντηρείτε την ύπαρξή σας στον δημόσιο βίο, με μοναδικό αποτέλεσμα να χρεοκοπήσετε τη χώρα.
Αν και πιστεύω ότι αυτό πρέπει να συμβεί ούτως ή άλλως με εντολή της ΕΣΗΕΑ. Ξέρετε, στον υπόλοιπο κόσμο, όταν ένας πολιτικός περιφρονεί την ανεξαρτησία του Τύπου – διότι περί αυτού πρόκειται, αφού ο δημοσιογράφος από το Καταστατικό της ΕΣΗΕΑ δεν επιτρέπεται να γίνει δημόσιος υπάλληλος, απολύεται ανά πάσα στιγμή και από τα δημόσια μέσα και δεν έχει άλλο αποκούμπι από το σωματείο και τα Ταμεία του – οι δημοσιογραφικές ενώσεις δίνουν εντολή να μεταδίδονται οι ειδήσεις για τη δραστηριότητα του συγκεκριμένου πολιτικού - υβριστή, χωρίς όμως να αναφέρεται το όνομά του.
Ιδού η Ρόδος (είδατε τι έγινε εκεί!), ιδού και το πήδημα!
Το πήδημα της 18ης Μαρτίου, εννοώ…
Σοφία Βούλτεψη
elzoni.gr
Και τι δεν είπε ο άνθρωπος. Μίλησε για πολιτικά κίνητρα, υποσχέθηκε τα γνωστά περί μεταφοράς δημόσιας περιουσίας για να καλυφθούν οι «όποιες απώλειες»
- μπορεί να μας πει τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία για να ασκήσει την περίφημη «ασφαλιστική πολιτική» του;
- κατήγγειλε υπονόμευση της διαδικασίας της χώρας για συνδικαλιστικούς και κομματικούς λόγους και διερωτήθηκε για ποιο λόγο να δέχονται την απομείωση τα ασφαλιστικά Ταμεία της Σουηδίας ή της Αυστρίας και όχι τα ελληνικά. Διερωτήθηκε επίσης – και εδώ είναι το καταπληκτικό
– «πώς είναι δυνατόν να παίρνεις αγγελιόσημο και να υπονομεύεις τη διαδικασία»! Περιττό να διερωτάται, ο κ. Βενιζέλος. Όφειλε να γνωρίζει μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι των δηλώσεων και των συνεντεύξεων, παραθυράτων και μη, δια των οποίων εξασφαλίζει την προσωπική του προβολή, ότι το περίφημο αγγελιόσημο (ποσοστό 20% επί των διαφημίσεων που πηγαίνει – όταν πηγαίνει – στα ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο), δεν είναι δώρο προς τους δημοσιογράφους, αλλά προς τους εργοδότες τους!
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Όποτε ανακύπτει θέμα ασφαλιστικού. Η συζήτηση εκφυλίζεται σε μια αντιπαράθεση πολιτικών και δημοσιογράφων. Και αμέσως ξεκινά η συζήτηση (μετά μπόλικης παραπληροφορήσεως) περί αγγελιοσήμου.
Κάθε φορά οι καταγγέλλοντες – τώρα ο κ. Βενιζέλος – αποκρύπτουν σκόπιμα και συστηματικά ότι οι εργοδότες των δημοσιογράφων είναι οι μόνοι εργοδότες επί του πλανήτου που δεν καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά!
Πρόκειται δηλαδή για δώρο των πολιτικών στη διαπλοκή, ώστε να εξασφαλίζουν την εύνοια των βαρόνων του Τύπου και να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης, προκειμένου να προβάλλονται, να εκλέγονται και να επανεκλέγονται και, στο τέλος, να οδηγούν ολόκληρη τη χώρα στη χρεοκοπία.
Φαντάζονται οι τηλεθεατές πως όταν βλέπουν συνεχώς στους δέκτες τους συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, αυτό συμβαίνει επειδή αυτά τα πρόσωπα επιλέγονται… αξιοκρατικά;
Επειδή έχουν κάτι χρήσιμο να πουν ή έχουν πράξει κάτι το χρήσιμο ή είναι χρήσιμοι στην κοινωνία; Αν φαντάζονται κάτι τέτοιο, ας το ξεχάσουν.
Πίσω από κάθε τέτοια προβολή κρύβεται κάποια χάρη, κάποια εξυπηρέτηση, κάποια υπόσχεση, κάποιο σβησμένο πρόστιμο, κάποιο δάνειο, κάποια ειδική μεταχείριση σε φορολογικά ή θέματα ασφαλιστικών εισφορών. Τα σάλια τους τρέχουν κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με τους ευνοουμένους τους, προκειμένου να μην βγει απαγορευτικό στην προβολή τους.
Αν του βαστάει του κ. Βενιζέλου, λοιπόν, ας επιβάλει τώρα εργοδοτική εισφορά και ας καταργήσει το αγγελιόσημο – ειδικά τώρα που διεκδικεί την ηγεσία του κόμματός του. Ας βάλει τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης να πληρώσουν εισφορές και ας μην διερωτάται γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία στη Σουηδία και στην Αυστρία δέχονται το κούρεμα.
Διότι εκεί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ εργοδότες που ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ εργοδοτικές εισφορές! Είναι γνωστό πως αν καταργείτο το αγγελιόσημο χωρίς αυτό να αντικατασταθεί από άλλον πόρο, τα Ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο (διότι ούτε για το υπόλοιπο προσωπικό των μέσων ενημέρωσης καταβάλλονται εργοδοτικές εισφορές) θα κατέρρεαν σε μια μέρα.
Επίσης, αν ο κ. Βενιζέλος το αντέχει, ας καταργήσει τις κρατήσεις υπέρ ΙΚΑ που ανέκαθεν γίνονται στους μισθούς των δημοσιογράφων υπό την μορφή σκέτου χαρατσιού – καθώς οι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται ούτε να λάβουν σύνταξη από το ΙΚΑ, ούτε και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αφού έχουν δικό τους Ταμείο, τον ΕΔΟΕΑΠ, γι’ αυτόν τον σκοπό και για το οποίο πληρώνουν υψηλές κρατήσεις.
Σημειώστε πως τα μέλη του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ εκλέγονται (και ελέγχονται κάθε δύο χρόνια μέσω εκλογικής διαδικασίας) από τους εργαζόμενους στον Τύπο και το Ταμείο εξαιρείται από τις κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών, διότι πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Σημειώστε επίσης ότι με την οικονομική κρίση, αυτή τη στιγμή στην ΕΣΗΕΑ ο κατάλογος των ανέργων είναι μακρύτερος από τον κατάλογο των εργαζομένων. Και πως πολλοί δημοσιογράφοι που έχασαν τη δουλειά τους, δεν μπόρεσαν να ξαναδουλέψουν επί χρόνια και οι περισσότεροι έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν, έστω και με μειωμένη σύνταξη, για να επιβιώσουν.
Πώς θα πληρωθούν τα επιδόματα απορίας, αν σταματήσει να λειτουργεί το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΣΗΕΑ;
Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις αν καταρρεύσει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ;
Πώς θα πληρωθούν οι επικουρικές συντάξεις αν καταρρεύσει ο ΕΔΟΕΑΠ;
Από τα χρήματα που οι πολιτικοί φρόντισαν να απαλλάξουν τους ιδιοκτήτες;
Από τον… τοίχο θα κοπούν τα χρήματα;
Τα μόνα Ταμεία που ουδέποτε επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό είναι τα δημοσιογραφικά. Όσο για το αγγελιόσημο, δεν πρόκειται για κοινωνικό πόρο, αλλά – όπως τα κάματε, κ. Βενιζέλε και λοιποί φωστήρες – για πόρο επιβίωσης των Ταμείων του Τύπου.
Επί του προκειμένου υπάρχει και απόφαση Βρυξελλών, όπου έφριξαν οι άνθρωποι όταν τους εκτέθηκε η κατάσταση στην Ελλάδα, συνειδητοποίησαν (οι ξένοι) πως κανένα Ταμείο δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς κανέναν πόρο και επέτρεψαν τη συνέχιση παρακράτησης του αγγελιόσημου.
Εμπρός, λοιπόν, αν σας βαστάει. Σταματήστε να σπέρνετε ψεύδη και συκοφαντίες και προχωρήστε σ’ αυτό που κάνουν στην Σουηδία και την Αυστρία – χώρες τις οποίες επικαλεστήκατε.
Να δούμε αν θα ξαναδείτε τις αφεντομουτσουνάρες σας στις εφημερίδες και στα κανάλια, χάριν των οποίων συντηρείτε την ύπαρξή σας στον δημόσιο βίο, με μοναδικό αποτέλεσμα να χρεοκοπήσετε τη χώρα.
Αν και πιστεύω ότι αυτό πρέπει να συμβεί ούτως ή άλλως με εντολή της ΕΣΗΕΑ. Ξέρετε, στον υπόλοιπο κόσμο, όταν ένας πολιτικός περιφρονεί την ανεξαρτησία του Τύπου – διότι περί αυτού πρόκειται, αφού ο δημοσιογράφος από το Καταστατικό της ΕΣΗΕΑ δεν επιτρέπεται να γίνει δημόσιος υπάλληλος, απολύεται ανά πάσα στιγμή και από τα δημόσια μέσα και δεν έχει άλλο αποκούμπι από το σωματείο και τα Ταμεία του – οι δημοσιογραφικές ενώσεις δίνουν εντολή να μεταδίδονται οι ειδήσεις για τη δραστηριότητα του συγκεκριμένου πολιτικού - υβριστή, χωρίς όμως να αναφέρεται το όνομά του.
Ιδού η Ρόδος (είδατε τι έγινε εκεί!), ιδού και το πήδημα!
Το πήδημα της 18ης Μαρτίου, εννοώ…
Σοφία Βούλτεψη
elzoni.gr
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012
Η ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ...
Βλέποντας με ηρεμία τον μίνι ανασχηματισμό, παρατηρώ πως ο Παπαδήμος προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμάζευτα στο ΠΑΣΟΚ και στους αφελείς ψηφοφόρους του, να δώσει μια δικαιολογία.
Πρώτον στο στο Υπ. Δημοσίας Τάξης βάζει τον Χρυσοχοίδη, κατ'εξοχήν αγαπημένο παιδί των Αμερικανών (βλέπε και wikileaks) και τον βγάζει από το Ανάπτυξης που έτσι κι αλλιώς πήρε ένα τεράστιο μηδενικό ( οι δηλώσεις για το μνημόνιο & οι δείκτες των ρυθμών ανάπτυξης ίσως τον έβγαζαν νωρίτερα, αλλά ας όψεται η "προστασία"). Υφυπουργό στο Δημοσίας Τάξης εκτός από τον γραφικό Όθωνα (αυτός εκπροσωπεί την Κρήτη, δεν κουνιέται με τίποτα από εκεί) αναβαθμίζει τον πρώην Αρχηγό αλλά και γεν. γραμματέα του Υπουργείου Οικονόμου που ξέρει να βγάζει και δουλειά.
Στο Ανάπτυξης βάζει την Διαμαντοπούλου που είναι άλλο αγαπημένο παιδί της λέσχης (και το ξέρει καλά ο Λουκάς). Αφ' ενός έχει τόσο χαμηλά τον πήχη ο προκάτοχός της και σε λίγο χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές "τι να σου κάνει", αφ'ετέρου την γλιτώνει από το Παιδείας που αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα που ολα τα Ιδρύματα θα αναγκαστούν με απόφαση του ΣτΕ να κάνουν εκλογές και θα ξεκινήσουν τις αναταραχές στα Πανεπιστημια οι αριστερούληδες κλπ μπαχαλάκηδες την έβγαλε απο την δύσκολη θέση να λουστεί αυτη την κατάσταση η Αννούλα και θα εφανιστεί καλή αυτή, γιατί υποτίθεται οτι τόσο καιρό δεν είχε πιέσει να γίνουν εκλογές για νέα Συμβούλια Διοίκησης.
Στη θέση του Υπουργού δεν αναβαθμίζει κάποιον από τους υφυπουργούς, που έτσι κι αλλιώς έχει πληθώρα, αλλά εμφανίζει τον Μπαμπινιώτη που είναι εξωκοινοβουλευτικός, ώστε να θολώσει τα νερά για τα χάλια στο Παιδείας , με έναν άνθρωπο που ξέρει να ανοίγει κόντρες στο άψε σβήσε. (Το λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη καταγράφει: «Βούλγαρος· 1. αυτός που γεννήθηκε στη Βουλγαρία ή κατάγεται από τη Βουλγαρία 2. (καταχρ. - υβριστ.) ο οπαδός ή παίκτης ομάδας της Θεσσαλονίκης (κυρ. του Π.Α.Ο.Κ.)».
ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥΣ
Πρώτον στο στο Υπ. Δημοσίας Τάξης βάζει τον Χρυσοχοίδη, κατ'εξοχήν αγαπημένο παιδί των Αμερικανών (βλέπε και wikileaks) και τον βγάζει από το Ανάπτυξης που έτσι κι αλλιώς πήρε ένα τεράστιο μηδενικό ( οι δηλώσεις για το μνημόνιο & οι δείκτες των ρυθμών ανάπτυξης ίσως τον έβγαζαν νωρίτερα, αλλά ας όψεται η "προστασία"). Υφυπουργό στο Δημοσίας Τάξης εκτός από τον γραφικό Όθωνα (αυτός εκπροσωπεί την Κρήτη, δεν κουνιέται με τίποτα από εκεί) αναβαθμίζει τον πρώην Αρχηγό αλλά και γεν. γραμματέα του Υπουργείου Οικονόμου που ξέρει να βγάζει και δουλειά.
Στο Ανάπτυξης βάζει την Διαμαντοπούλου που είναι άλλο αγαπημένο παιδί της λέσχης (και το ξέρει καλά ο Λουκάς). Αφ' ενός έχει τόσο χαμηλά τον πήχη ο προκάτοχός της και σε λίγο χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές "τι να σου κάνει", αφ'ετέρου την γλιτώνει από το Παιδείας που αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα που ολα τα Ιδρύματα θα αναγκαστούν με απόφαση του ΣτΕ να κάνουν εκλογές και θα ξεκινήσουν τις αναταραχές στα Πανεπιστημια οι αριστερούληδες κλπ μπαχαλάκηδες την έβγαλε απο την δύσκολη θέση να λουστεί αυτη την κατάσταση η Αννούλα και θα εφανιστεί καλή αυτή, γιατί υποτίθεται οτι τόσο καιρό δεν είχε πιέσει να γίνουν εκλογές για νέα Συμβούλια Διοίκησης.
Στη θέση του Υπουργού δεν αναβαθμίζει κάποιον από τους υφυπουργούς, που έτσι κι αλλιώς έχει πληθώρα, αλλά εμφανίζει τον Μπαμπινιώτη που είναι εξωκοινοβουλευτικός, ώστε να θολώσει τα νερά για τα χάλια στο Παιδείας , με έναν άνθρωπο που ξέρει να ανοίγει κόντρες στο άψε σβήσε. (Το λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη καταγράφει: «Βούλγαρος· 1. αυτός που γεννήθηκε στη Βουλγαρία ή κατάγεται από τη Βουλγαρία 2. (καταχρ. - υβριστ.) ο οπαδός ή παίκτης ομάδας της Θεσσαλονίκης (κυρ. του Π.Α.Ο.Κ.)».
ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥΣ
Τρίτη 6 Μαρτίου 2012
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ......
Φ. ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: Κύριε Οικονομέα ακούστε με λιγάκι σας παρακαλώ. Οτιδήποτε θα χάσουν οι Τράπεζες αυτή τη στιγμή από τη συμμετοχή τους στην ανταλλαγή των ομολόγων, θα πρέπει από την άλλη πλευρά ο Έλληνας φορολογούμενος να το καταβάλλει προκειμένου να προχωρήσουμε στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των Τραπεζών.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Υπέρ των Τραπεζών είναι αυτό που λέω γιατί κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα, από πολλούς που δεν έχουν πλέον να πληρώσουν. Υπό αυτή την έννοια το λέω, υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν φτύσει, δεν μπορούν
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Υπέρ των Τραπεζών είναι αυτό που λέω γιατί κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα, από πολλούς που δεν έχουν πλέον να πληρώσουν. Υπό αυτή την έννοια το λέω, υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν φτύσει, δεν μπορούν
Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012
Η νίκη της αληθούς Πίστεως Κυριακή της Ορθοδοξίας
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνού
Στις 11 Μαρτίου 843 - πρώτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής τότε - μία σύνοδος στην Πόλη «αναστήλωσε», ανάρτησε και πάλι στους στύλους των ναών, τις άγιες εικόνες, δίνοντας έτσι τέλος στην πολιτικοθρησκευτική αναστάτωση της εικονομαχίας (726 - 843).
Πρωτοστάτησε μία γυναίκα, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι οι γυναίκες, ως μόνιμος φορέας του πολιτισμού, σώζουν την πίστη! Η Θεοδώρα είχε οσιακά τέλη στη Μονή των Γαστρίων και ίσως κάποιοι να μη γνωρίζουν ότι το λείψανό της βρίσκεται ακέραιο και άφθαρτο στην Κέρκυρα.
Ονομάστηκε «εορτή της Ορθοδοξίας»
ως «νίκη της αληθούς Πίστεως», που προσφέρεται στον άνθρωπο ως δυνατότητα σωτηρίας, δηλαδή θέωσης. Η Ορθοδοξία είναι, σύμφωνα με τον αγιοπατερικό χαρακτηρισμό, «εργαστήριον αγιότητος», δηλαδή «εργοστάσιο παραγωγής Αγίων», ανθρώπων μεταμορφωμένων μέσα στη Θεία Χάρη, για να μπορούν να ζουν ως συν - άνθρωποι, ικανοί να δημιουργήσουν σχέσεις ισότητας και αδελφοσύνης. Όπου δεν σώζεται αυτός ο άνθρωπος, ούτε αυθεντική κοινωνία μπορεί να υπάρξει.
Στην Ορθοδοξία - όταν και όπου υπάρχει - σώζεται ένα τρισορθογώνιο σύστημα αναφοράς στο Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας, που συνιστά την ενότητα και ακεραιότητα του ανθρώπου (=σαότης/σωτηρία). Στην Ορθοδοξία των Αγίων μας δεν σώζεται κανείς ατομικά, αλλά «διά του πλησίον». Αυτά γιορτάζουμε σήμερα...
«Ευρήκαμεν Ιησούν»
Ορθοδοξία, όμως, είναι η εύρεση του Χριστού, ως Θεού και Σωτήρα. Αυτό σημαίνει ο λόγος του σημερινού Ευαγγελίου «ευρήκαμεν Ιησούν» (Ιω. 1,69). Είναι η εκπλήρωση της λυτρωτικής προσδοκίας σύνολης της ανθρωπότητας. Ο απ. Πέτρος, απολογούμενος ενώπιον του εβραϊκού Συνεδρίου, τόλμησε να πει: «Ουκ εστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» - Κανείς άλλος δεν μπορεί να σώσει (Πρ. 4,11). Αυτό σημαίνει: Κανείς άλλος εκτός του Χριστού δεν μπορεί να οδηγήσει στη Θεογνωσία, στην αληθινή ένωση του ανθρώπου με το Θεό, του κτιστού με τον Άκτιστο.
Στην Ορθοδοξία δεν γνωρίζουμε το Θεό διανοητικά, στοχαστικά, αφηρημένα ως κάποιο απρόσιτο «πνεύμα», αλλά στο Θεάνθρωπο Χριστό, που ανήκει στην ιστορική πραγματικότητα και έγινε όμοιος με μας (άνθρωπος), χωρίς όμως την αμαρτία μας (Εβρ. 4,15).
Η αμαρτία δεν ανήκει στην αρχική φύση του ανθρώπου, που έπλασε ο Θεός. Γι' αυτό στον αληθινό Χριστό δεν μπορεί να βρει κανείς χαρακτηριστικά και συμπεριφορές, όμοια με τα δικά μας, που ζούμε με την τραγικότητα της πτώσης. «Υπέρ άνθρωπον αυτού τα ανθρώπινα» διακηρύσσει ο αγιοπατερικός λόγος.
Εκούσια προσέλαβε ο Χριστός τα «αδιάβλητα» (μη εφάμαρτα) πάθη μας: την πείνα, τη δίψα, τον πόνο, το θάνατο, τις συνέπειες δηλαδή της πτώσης, μετέχοντας έτσι στην ιστορική περιπέτειά μας, για να σώσει τον άνθρωπο και να αγιάσει την ιστορία. Ο Χριστός, που σώζει, είναι ο Χριστός των Αγίων μας, ως «Χριστός της πίστεως» αλλά και «της ιστορίας». Αυτόν το Χριστό συναντάμε στο Σώμα του, την Εκκλησία.
Προσωπική προσέγγιση
Βέβαια, ο καθένας μπορεί να προσεγγίσει το Χριστό με το δικό του τρόπο, πλάθοντας - αυθαίρετα - το Χριστό, κατά το περιεχόμενο της καρδιάς του ή της διανοίας του (μεταφυσική κατανόησή Του). Σε αυτή την περίπτωση, όμως, προβάλλουμε στο Χριστό τα δικά μας πάθη και «τιμάμε» το Χριστό των παθών μας (ας θυμηθούμε το ελληνικό δωδεκάθεο). Πάντα το πρόβλημα της προσέγγισης του Θεού είναι ο άνθρωπος. «Δείξόν μοι τον άνθρωπόν σου, καγώ σοι δείξω τον Θεόν μου», απάντησε ο αρχαίος απολογητής (β΄ αι.) Θεόφιλος στον εθνικό συνομιλητή του Αυτόλυκο.
Αν ο άνθρωπος δεν καθαρίσει την καρδιά του και δεν «πλησθή Πνεύματος Αγίου» (Πρ. 2,4) θα «βλέπει» το Χριστό μέσα από το πρίσμα της (αρρωστημένης) φαντασίας του.
Οι άγιοι - άνδρες και γυναίκες - βλέποντας το Χριστό «εν καθαρά καρδία» «δοξάζουν» - δηλαδή φανερώνουν - τον αληθινό Χριστό και δε συντελούν, όπως εμείς οι διαστρεβλωτές της αγιότητας στο να «βλασφημήται ο Θεός εν τοις έθνεσιν» (Ρωμ. 2,24). Δεν ξέρω, αλήθεια, αν, κάθε φορά που συκοφαντείται ο Χριστός, μπορούμε οι λεγόμενοι χριστιανοί να αναζητήσουμε την αιτία στην αντίχριστη συμπεριφορά μας (βλ. Ρωμ. 2,17 - 23)...
Ιεραποστολική μαρτυρία
Η αληθινή σχέση του ανθρώπου με το Σωτήρα Χριστό βεβαιώνεται μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας ως ιεραποστολική μαρτυρία και (πρόσ)κληση σ' εκείνον: «Έρχου και ίδε» (Ιω. 1,46). «Ουαί μοι, εάν μη ευαγγελίζωμαι» - αλίμονό μου, αν δεν κηρύττω το ευαγγέλιο του Χριστού - ομολογούσε ο απ. Παύλος στους Έλληνες της Κορίνθου (Α΄ Κορ. 9,15).
Στον Παύλο, άλλωστε, οφείλει τον εν Χριστώ φωτισμό της και όλη η Ευρώπη. Σ' αυτόν, που συνέχισε - με έναν άλλο τρόπο - το έργο του Μ. Αλεξάνδρου προς τη Δύση. Γι' αυτό ίσως μοιράζεται και ο Παύλος τις εναντίον του Χριστού επιθέσεις! Άλλο το πώς κατάντησε το χριστιανισμό - και το Χριστό - του Παύλου η Ευρώπη!
Είναι, πάντως, εύστοχη η σύνδεση της «Κυριακής της Ορθοδοξίας» με την ιεραποστολή, ως έκφραση της «εν Χριστώ εμπειρίας» («ευρήκαμεν Ιησούν») και κλήση στην «εν Χριστώ» σωτηρία («έρχου και ίδε»).
«Ίδε» όμως σημαίνει «Ζήσε»...
Από: Τρελο-Γιάννης:
http://trelogiannis.blogspot.com
Στις 11 Μαρτίου 843 - πρώτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής τότε - μία σύνοδος στην Πόλη «αναστήλωσε», ανάρτησε και πάλι στους στύλους των ναών, τις άγιες εικόνες, δίνοντας έτσι τέλος στην πολιτικοθρησκευτική αναστάτωση της εικονομαχίας (726 - 843). Πρωτοστάτησε μία γυναίκα, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι οι γυναίκες, ως μόνιμος φορέας του πολιτισμού, σώζουν την πίστη! Η Θεοδώρα είχε οσιακά τέλη στη Μονή των Γαστρίων και ίσως κάποιοι να μη γνωρίζουν ότι το λείψανό της βρίσκεται ακέραιο και άφθαρτο στην Κέρκυρα.
Ονομάστηκε «εορτή της Ορθοδοξίας»
ως «νίκη της αληθούς Πίστεως», που προσφέρεται στον άνθρωπο ως δυνατότητα σωτηρίας, δηλαδή θέωσης. Η Ορθοδοξία είναι, σύμφωνα με τον αγιοπατερικό χαρακτηρισμό, «εργαστήριον αγιότητος», δηλαδή «εργοστάσιο παραγωγής Αγίων», ανθρώπων μεταμορφωμένων μέσα στη Θεία Χάρη, για να μπορούν να ζουν ως συν - άνθρωποι, ικανοί να δημιουργήσουν σχέσεις ισότητας και αδελφοσύνης. Όπου δεν σώζεται αυτός ο άνθρωπος, ούτε αυθεντική κοινωνία μπορεί να υπάρξει.
Στην Ορθοδοξία - όταν και όπου υπάρχει - σώζεται ένα τρισορθογώνιο σύστημα αναφοράς στο Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας, που συνιστά την ενότητα και ακεραιότητα του ανθρώπου (=σαότης/σωτηρία). Στην Ορθοδοξία των Αγίων μας δεν σώζεται κανείς ατομικά, αλλά «διά του πλησίον». Αυτά γιορτάζουμε σήμερα...
«Ευρήκαμεν Ιησούν»
Ορθοδοξία, όμως, είναι η εύρεση του Χριστού, ως Θεού και Σωτήρα. Αυτό σημαίνει ο λόγος του σημερινού Ευαγγελίου «ευρήκαμεν Ιησούν» (Ιω. 1,69). Είναι η εκπλήρωση της λυτρωτικής προσδοκίας σύνολης της ανθρωπότητας. Ο απ. Πέτρος, απολογούμενος ενώπιον του εβραϊκού Συνεδρίου, τόλμησε να πει: «Ουκ εστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» - Κανείς άλλος δεν μπορεί να σώσει (Πρ. 4,11). Αυτό σημαίνει: Κανείς άλλος εκτός του Χριστού δεν μπορεί να οδηγήσει στη Θεογνωσία, στην αληθινή ένωση του ανθρώπου με το Θεό, του κτιστού με τον Άκτιστο.
Στην Ορθοδοξία δεν γνωρίζουμε το Θεό διανοητικά, στοχαστικά, αφηρημένα ως κάποιο απρόσιτο «πνεύμα», αλλά στο Θεάνθρωπο Χριστό, που ανήκει στην ιστορική πραγματικότητα και έγινε όμοιος με μας (άνθρωπος), χωρίς όμως την αμαρτία μας (Εβρ. 4,15).
Η αμαρτία δεν ανήκει στην αρχική φύση του ανθρώπου, που έπλασε ο Θεός. Γι' αυτό στον αληθινό Χριστό δεν μπορεί να βρει κανείς χαρακτηριστικά και συμπεριφορές, όμοια με τα δικά μας, που ζούμε με την τραγικότητα της πτώσης. «Υπέρ άνθρωπον αυτού τα ανθρώπινα» διακηρύσσει ο αγιοπατερικός λόγος.
Εκούσια προσέλαβε ο Χριστός τα «αδιάβλητα» (μη εφάμαρτα) πάθη μας: την πείνα, τη δίψα, τον πόνο, το θάνατο, τις συνέπειες δηλαδή της πτώσης, μετέχοντας έτσι στην ιστορική περιπέτειά μας, για να σώσει τον άνθρωπο και να αγιάσει την ιστορία. Ο Χριστός, που σώζει, είναι ο Χριστός των Αγίων μας, ως «Χριστός της πίστεως» αλλά και «της ιστορίας». Αυτόν το Χριστό συναντάμε στο Σώμα του, την Εκκλησία.
Προσωπική προσέγγιση
Βέβαια, ο καθένας μπορεί να προσεγγίσει το Χριστό με το δικό του τρόπο, πλάθοντας - αυθαίρετα - το Χριστό, κατά το περιεχόμενο της καρδιάς του ή της διανοίας του (μεταφυσική κατανόησή Του). Σε αυτή την περίπτωση, όμως, προβάλλουμε στο Χριστό τα δικά μας πάθη και «τιμάμε» το Χριστό των παθών μας (ας θυμηθούμε το ελληνικό δωδεκάθεο). Πάντα το πρόβλημα της προσέγγισης του Θεού είναι ο άνθρωπος. «Δείξόν μοι τον άνθρωπόν σου, καγώ σοι δείξω τον Θεόν μου», απάντησε ο αρχαίος απολογητής (β΄ αι.) Θεόφιλος στον εθνικό συνομιλητή του Αυτόλυκο.
Αν ο άνθρωπος δεν καθαρίσει την καρδιά του και δεν «πλησθή Πνεύματος Αγίου» (Πρ. 2,4) θα «βλέπει» το Χριστό μέσα από το πρίσμα της (αρρωστημένης) φαντασίας του.
Οι άγιοι - άνδρες και γυναίκες - βλέποντας το Χριστό «εν καθαρά καρδία» «δοξάζουν» - δηλαδή φανερώνουν - τον αληθινό Χριστό και δε συντελούν, όπως εμείς οι διαστρεβλωτές της αγιότητας στο να «βλασφημήται ο Θεός εν τοις έθνεσιν» (Ρωμ. 2,24). Δεν ξέρω, αλήθεια, αν, κάθε φορά που συκοφαντείται ο Χριστός, μπορούμε οι λεγόμενοι χριστιανοί να αναζητήσουμε την αιτία στην αντίχριστη συμπεριφορά μας (βλ. Ρωμ. 2,17 - 23)...
Ιεραποστολική μαρτυρία
Η αληθινή σχέση του ανθρώπου με το Σωτήρα Χριστό βεβαιώνεται μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας ως ιεραποστολική μαρτυρία και (πρόσ)κληση σ' εκείνον: «Έρχου και ίδε» (Ιω. 1,46). «Ουαί μοι, εάν μη ευαγγελίζωμαι» - αλίμονό μου, αν δεν κηρύττω το ευαγγέλιο του Χριστού - ομολογούσε ο απ. Παύλος στους Έλληνες της Κορίνθου (Α΄ Κορ. 9,15).
Στον Παύλο, άλλωστε, οφείλει τον εν Χριστώ φωτισμό της και όλη η Ευρώπη. Σ' αυτόν, που συνέχισε - με έναν άλλο τρόπο - το έργο του Μ. Αλεξάνδρου προς τη Δύση. Γι' αυτό ίσως μοιράζεται και ο Παύλος τις εναντίον του Χριστού επιθέσεις! Άλλο το πώς κατάντησε το χριστιανισμό - και το Χριστό - του Παύλου η Ευρώπη!
Είναι, πάντως, εύστοχη η σύνδεση της «Κυριακής της Ορθοδοξίας» με την ιεραποστολή, ως έκφραση της «εν Χριστώ εμπειρίας» («ευρήκαμεν Ιησούν») και κλήση στην «εν Χριστώ» σωτηρία («έρχου και ίδε»).
«Ίδε» όμως σημαίνει «Ζήσε»...
Από: Τρελο-Γιάννης:
http://trelogiannis.blogspot.com
Κυριακή 4 Μαρτίου 2012
Ο ΦΑΗΛΟΣ ¨ΓΡΑΦΕΙ.... ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ¨
Το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ της μαύρης τρύπας της νεότερης πολιτικής Ιστορίας, του γκρίζου πρωθυπουργού των Ιμίων, των S-300 και του Οτσαλάνειου άγους, είχε και διάφορους βοηθητικούς. Έναν αχταρμά από καθεστωτικούς «διανοούμενους», κάτι μεταλλαγμένους ρηγάδες, αριστεριστές πάσης αποχρώσεως, κατά κανόνα σιτιζόμενους στο κρατικό πρυτανείο και ταβλαδόρους της γνωστής πλατείας. Ξέρετε, λίγος διεθνισμός, κάργα μισελληνισμός και πιθηκισμός σε ότι συνέβη πριν σαράντα χρόνια εις Παρισίους και στο campus του Μπέρκλευ. Κάτι σαν Μαρκούζε και Σαρτρ με τσαρούχια, στο πιο αγράμματο, πολύ πιο αγράμματο.
Χωθήκανε παντού. Πανεπιστήμια, παιδαγωγικά ινστιτούτα, εφημερίδες, ΜΚΟ και ξερό ψωμί, «τέχνη». Κι όποτε το σύστημα τράβαγε ζόρια είτε γιατί βομβαρδίζονταν σχολεία, ψυχιατρεία και εν γένει γυναικόπαιδα στη Σερβία, είτε χρειαζόταν στήριξη ο χασάπης Θάτσι στο Κόσοβο ή οι Τσετσένοι που μακελεύουν παιδάκια του δημοτικού και κόβουν αυτιά ομήρων, Σχέδιο Ανάν κλπ, τα καλά παιδιά απίκο. Ένα κείμενο με υπογραφές, πάντα τις ίδιες, έσκαγε μύτη και οι βοηθητικοί, πρώην «επαναστάτες», κάνανε το σέρβις που απαιτούσε το σύστημα, πάντοτε με θέσεις, που κατά διαβολική σύμπτωση ταυτίζονταν με τα συμφέροντα κραταιών ή και λίγο παρηκμασμένων συμμάχων. Ένας ροζ πολτός, που έχει χρόνια κολλήσει σαν τσίχλα στο παπούτσι της Πατρίδας.
Ορισμένοι από δαύτους επιβίωσαν και χωθήκανε στα κόλπα και επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας με λαμπρές επιδόσεις αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας. Διότι κι η δική μας παράταξη για χρόνια είχε το σύνδρομο του ενοχικού νικητή. Ο κορμός τους όμως πάντοτε ερωτοτροπούσε με τον Συναπισμό αλλά για ματσαμπούκα, που λέει ο λαός, πήγαινε στο ΠΑΣΟΚ. Επί των ημερών του αλήστου μνήμης ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα, κάνανε κανονική επιδρομή. Τρουπώσανε, που έλεγε κι ο φοβερός Βουτσάς στην γνωστή ταινία. Να το πούμε αλλιώς, η Αριστερά τους εκπαίδευε και το ΠΑΣΟΚ τους εργοδοτούσε.
Τώρα όμως που το πράσινο καράβι μπατάρισε και μπάζει θανάσιμα, πολλοί από αυτούς κι αυτές της κάργα «διανόησης» κι αριστεροσύνης, ανεβήκανε στα ρέλια και φουντάρανε. Με δυο τρεις απλωτές σκαρφαλώνουν ένας – ένας, μια – μια, στην Δημοκρατική Αριστερά. Θυμάστε τότε τον Θέμελη, τον Τσουκάτο και τον Πανταγιά με τις ίδιες καμπαρντίνες, σαν τρίδυμα από άλλη μάνα κι άλλο πατέρα, τότε που στον πρωϊνό καφέ του Μαξίμου κόβανε και ράβανε; Αυτούς τους θυμάστε. Υπήρχαν όμως και άλλοι, οι τριγύρω, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του τότε «θαύματος», που μας έστειλε τώρα τον λογαριασμό. Αυτοί οι τριγύρω λοιπόν, το αφάν γκατέ, ο Λόχος Ψυχολογικού Πολέμου του συστήματος σε όλες τις δοκιμασίες του, όταν το φρόνημα κι η λογική του λαού ήταν απέναντι στα απίστευτα που έχουμε δει από την νύχτα των Ιμίων ως σήμερα, τώρα δίνει πρωϊνή αναφορά στην ΔΗΜ.ΑΡ. Μαζί και κάτι οπαδοί του σμυρνέϊκου συνωστισμού, ποιητές εκ του προχείρου, ντεμέκ λόγιοι ραδιοφωνατζήδες και άλλα εξωτικά πουλιά. Η δημοσκοπική άνοδος του κόμματος κι η ελπίδα τους για πολυκερματισμό του πολιτικού συστήματος, δημιουργεί μια φρούδα ελπίδα για ένα τόσο δα κομματάκι εξουσίας ή έστω αποκατάστασης κι επιρροής. Σου λέει, «εδώ σε τόσες περιφέρειες το ΠΑΣΟΚ θα παλέψει στήθος με στήθος με τον τέταρτο, εδώ θα κάτσω;».
Ο Φώτης είναι φίλος μου, δεινός μαχόμενος δικηγόρος, συγκροτημένος, έντιμος και μετριοπαθής. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά, κατά ένα τρόπο, γίνεται ένα ροζ αριστερό πλυντήριο για όλους αυτούς τους παραπάνω.
Και βέβαια από κανέναν δεν πέρασε απαρατήρητο το σουρεαλιστικό να καταψηφίζουν στη Βουλή οι βουλευτές της αυτό, για το οποίο εγκάλεσαν την γερμανική αριστερά, γιατί δεν το ψήφισε!
Το ΚΚΕ μπορεί σε πολλά θέματα να ζει στην Πλειστόκαινο και να θέλει να ρυμουλκήσουμε τη χώρα δίπλα στον βορειοκορεατικό παράδεισο αλλά όλους αυτούς δεν τους είχε ποτέ σε υπόληψη. Άσε που πολλοί από αυτούς στα γεροντάματα εξελίχθηκαν σε ένα περίεργο είδος «διεθνιστή» αντικομμουνιστή, με αισθήματα πλέον λαγνείας για τις επιλογές της υπερατλαντικής υπερδύναμης. Άλλωστε πάντοτε η κομματική πειθαρχία του «ορθόδοξου» ΚΚΕ, τους στένευε στις μασχάλες. Αυτοί πάντοτε θέλουνε να το έχουνε δίπορτο. Αστόπαιδα οι περισσότεροι. Διότι ξέρετε, τότε στη μεταπολίτευση, όποιος ντρεπόταν να πει ότι είναι δεξιός και ζοριζόταν στην ιδέα να κατεβαίνει στις πορείες με την ΚΟΒ μαζί με οικοδόμους, το έπαιζε ανανεωτικός ή ούλτρα επαναστάτης. Από Ερυθρούς Χμερ, Τσε και πάνω. Α, όλα κι όλα, ή θα τις κυκλώνανε τις πόλεις από την ύπαιθρο ή τίποτα. Όλα τα επαναστατικά στάδια σε χρόνο dt, μια κι έξω. Ήταν και της μόδας τότε, μαζί με τα αμπέχωνα και τα μούσια. Αλλιώς ούτε γκόμενα δεν βγάζανε.
Το σίγουρο είναι πως σήμερα, διάφοροι σημιτικοί και η καθεστωτική μηδενιστική, σινιέ, αριστερά της πλατείας προσπαθούν να ξεπλυθούν και να ανακυκλωθούν γι’ άλλη μια φορά, μέσα από το νέο σχήμα.
Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί: στην Ελλάδα εκτός από το χαρτί, το γυαλί και το αλουμίνιο, ανακυκλώνεται και η αριστεράντζα. Έτσι θα κρατούν πάντοτε οπτική επαφή και συνάφεια με την εξουσία, το χρήμα, την προβολή κι ότι έχει ανάγκη ο σωστός άνθρωπος με φουλάρι, για να ζήσει σταυροπόδι κι άνετα.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ¨ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ¨ 4.3.2012
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ "LIBERATION" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ο Βέλγος συντάκτης της εφημερίδας LIBERATION, Raoul Vaneigem αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια» και ότι «οι Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων».
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της Γαλλικής εφημερίδας, το οποίο αξίζει να διαβάσετε:
"Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".
Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!"
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της Γαλλικής εφημερίδας, το οποίο αξίζει να διαβάσετε:
"Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".
Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!"
ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;
Σε ερώτηση για το αν θα είναι στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, ο κ. Παπαδήμος ανέφερε ότι «αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις εκλογές. Όταν η κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο της θα ανακοινωθεί η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών» είπε χαμογελώντας!
«Είναι σαφές πλέον ότι η ανάπτυξη είναι κορυφαία προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα νέα μέτρα για την ανάπτυξη ανοίγουν παράθυρο γα έξοδο από την κρίση. Τα νέα μέτρα θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και θα βοηθήσουν την ανάκαμψη της παραγωγής. Είναι αναγκαίο να ληφθούν μέτρα που θα φέρουν άμεσο αποτέλεσμα» είπε ο κ. Παπαδήμος, ο οποίος εμφανίστηκε αισιόδοξος και χαμογελαστός.
«Έχει έρθει η ώρα να αντικατασταθεί ο φαύλος κύκλος της ύφεσης με ένα ενάρετο κύκλο εξυγίανσης και ανάπτυξης. Τα νέα μέτρα οικοδομούν στις συνθήκες σταθεροτητας που θα προκύψουν.Προχωράμε χωρίς καθυστέρηση σε μέτρα ανάπτυξης, που θα αλλάξουν το κλίμα», ανέφερε και στη συνέχεια έθεσε τις προτεραιότητες:
από το περιοδικό ¨ΕΠΙΚΑΙΡΑ¨
«Είναι σαφές πλέον ότι η ανάπτυξη είναι κορυφαία προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα νέα μέτρα για την ανάπτυξη ανοίγουν παράθυρο γα έξοδο από την κρίση. Τα νέα μέτρα θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και θα βοηθήσουν την ανάκαμψη της παραγωγής. Είναι αναγκαίο να ληφθούν μέτρα που θα φέρουν άμεσο αποτέλεσμα» είπε ο κ. Παπαδήμος, ο οποίος εμφανίστηκε αισιόδοξος και χαμογελαστός.
«Έχει έρθει η ώρα να αντικατασταθεί ο φαύλος κύκλος της ύφεσης με ένα ενάρετο κύκλο εξυγίανσης και ανάπτυξης. Τα νέα μέτρα οικοδομούν στις συνθήκες σταθεροτητας που θα προκύψουν.Προχωράμε χωρίς καθυστέρηση σε μέτρα ανάπτυξης, που θα αλλάξουν το κλίμα», ανέφερε και στη συνέχεια έθεσε τις προτεραιότητες:
- αξιοποίηση πόρων του ΕΣΠΑ με προτεραιότητα προγράμματα που στηρίζουν τις επιχειρήσεις και δίνουν δουλειά σε ανέργους,
- αξιοποίηση πόρων για να «ξεκολλήσουν» τα έργα κατασκευής αυτοκινητοδρόμων,
- εξεύρεησ πόρων για στήριξη των επενδύσεων.
- ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για επαρκή χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας.
- καλύτερη οργάνωση των εξαγωγών για να σταθεροποιηθεί η καλή εικόνα των τελευταίων χρόνων.
- επιτάχυνση των διαδικασιών για αξιοποίηση των ΑΠΕ και των υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας.
«Η Ευρώπη μας δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, ας μην την διαψεύσουμε, αντίθετα ας διαψεύσουμε όσους πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τα καταφέρει» ανέφερε ακόμη ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα μπορεί και θα το αποδείξει.
Σε ερώτηση για το αν υπήρχε διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης, ο κ. Παπαδήμος απάντησε ότι η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρέθηκε η Ελλάδα ήταν αναπόφευκτη, λόγω κακών χειρισμών του παρελθόντος, είπε ότι πιστεύει πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος, ενώ απέδωσε την καθυστέρηση στην έξοδο από την κρίση σε πολιτικές επιλογές.
Τόνισε δε ότι η ανάκαμψη θα επιστρέψει στην Ελλάδα από τα μέσα του 2013.
«Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αναμένει το νέο οικονομικό πρόγραμμα να επιτύχει. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι είναι ανάγκη να συνεχίσουμε τις προσπάθειες γιατί μόνο έτσι θα διαμορφώσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για δημοσιονομική εξυγίανση και ανάπτυξη, ότι ήταν αναπόφευκτο η Ελλάδα να περάσει από μία περίοδο ουσιαστικής προσαρμογής. Όταν γίνεται μία προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν βραχυπρόσθεσμα δυσμενείς συνέπειες στα πραγματικά εισοδήματα» είπε χαρακτηριστικά.
«Έχουμε διανύσει ένα μεγάλο κομμάτι της προσπάθειας. Το επόμενο θέμα που αναμένεται να ολοκληρωθεί είναι η ολοκλήρωση του PSI, στο οποίο αναμένεται επαρκής συμμετοχή» δήλωσε προσθέτοντας ότι «στις 12 με 14 Μαρτίου θα γίνει η αποδέσμευση της νέας δόσης».
Ο κ. Παπαδήμος είπε επίσης ότι «οι τράπεζες δεν έχουν ρευστότητα. Αυτό είναι μία πραγματικότητα Η ανακεφαλαιοποίηση τους θα τους δώσει τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν την οικονομία».
από το περιοδικό ¨ΕΠΙΚΑΙΡΑ¨
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)