Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1922 συνέβη κάτι πρωτοφανές στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί συνέρρευσαν περίπου εκατό χιλιάδες άνθρωποι με κάθε πρόσφορο μέσον∙ περπατώντας, με τρένα, τραμ, άμαξες και αυτοκίνητα. Φοιτητές, εργάτες, έμποροι, βιομήχανοι, δημόσιοι, υπάλληλοι, αξιωματικοί, επαγγελματίες, γέροι, νέοι, παιδιά, πρόσφυγες, τραυματίες πολέμου, πρόσκοποι, ιερωμένοι, σχεδόν όλη η Ελλάδα εκστράτευε για να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο και να βροντοφωνάξει «Θάνατος εις τους ενόχους και Δημοκρατία εις την Ελλάδα».
Το κλίμα είχε καλλιεργηθεί έντεχνα από την Επαναστατική Επιτροπή, η οποία εμφανίστηκε στα πλήθη από τον εξώστη της Βουλής, ακριβώς πάνω από εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Άγνωστος Στρατιώτης. Στρατιωτικά αεροπλάνα έριχναν προκηρύξεις συμπαράστασης του Στρατού και του Στόλου στον λαό. Όλοι ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία των «εχθρών της πατρίδος» που ευθύνονταν για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου και τη διεθνή καταδίκη της Θράκης.
Ο αρχηγός της Επαναστατικής Επιτροπής, Συνταγματάρχης Στυλιανός Γονατάς και από τα μέλη της ο Νικόλαος Πλαστήρας, ανακοίνωναν την τιμωρία των ενόχων, ενώ τα πλήθη τούς διέκοπταν φωνάζοντας «Θάνατος» και «Κρεμάλα». Κοντά τους οι Αχιλλέας Πρωτοσύγγελος και Λουκάς Σακελλαρόπουλος. Ποτέ στην ελληνική Ιστορία δεν είχε γίνει τόσο μεγάλη συγκέντρωση. Η κυκλοφορία διακόπηκε σε όλη την πόλη και ενώ η κεφαλή της συγκέντρωσης βρισκόταν στο Σύνταγμα, η ουρά της έφθανε στην Ομόνοια. Πραγματικά ανθρώπινα κύματα, συνοδευόμενα από στρατιωτικές μουσικές και ζητωκραυγές, πλημμύρισαν το κέντρο και τις γειτονιές της πρωτεύουσας, όπου γυναίκες από τα μπαλκόνια τούς έραιναν με λουλούδια.
Τα Ψηφίσματα παραδόθηκαν στον Πρωθυπουργό της Επαναστατικής Κυβέρνησης Σωτήριο Κροκιδά. Το Επαναστατικό Κίνημα ζητούσε αίμα για να γίνει αρεστό στον εξοργισμένο λαό. Κάτω από την πίεση της λαϊκής αγανάκτησης, στήθηκε Έκτακτο Στρατοδικείο και σε τριάντα έξι ημέρες όλα είχαν τελειώσει. Στις 15 Νοεμβρίου 1922 εκτελέσθηκαν στο Γουδή οι Δημήτριος Γούναρης, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Νικόλαος Στράτος, Γεώργιος Μπαλτατζής, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Χατζηανέστης.
mikros-romios.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου